Non podemos, e non queremos, deixar rematar este mes sen o noso graíño na celebración do 24 de febrero, día de Rosalía. E xa que estamos no ano en que conmemoramos o centenario do nacemento de Celso Emilio Ferreiro, achegámosvos o poema que a escritora lle inspirou ao de Celanova.
DECIMOS ROSALÍA
i alcéndese un espellona noite largacía.
Na noite ensimesmada
cai un orvallo escuro
de auga lenta e calada.
De auga lenta de pranto:
os nosos ollos son fontes
de tanto chorar tanto.
De tanto vao laído,
polas serras e vales
pasa un vento ferido.
Pasa un río entoldado,
que o entoldóu un tempo
de renuncia humildado.
De renuncia está feito
o puñal que levamos
espetado no peito.
Espetado en ringleiras
dos galegos que marchan
prás terras estranxeiras.
Decimos Rosalía
i o corazón da matria
sangra na noite fría.
Outro Celanovés, Curros Enríquez, coetáneo da autora,deixounos o famoso "A Rosalía".
E coma sempre, na biblioteca tamén atoparedes esta grande escritora do noso Rexurdimento.
